Ένα μουσείο στην τάξη μας...

Ξενάγηση στην κ.  Μαγαλιού

    Πέρασε και η τρίτη εβδομάδα λειτουργίας του μουσείου μας. Στο διάστημα αυτό, έχουμε ξεναγήσει τέσσερις τάξεις του σχολείου μας και περίπου πενήντα επισκέπτες. Ανάμεσα στους επισκέπτες ήταν και η υπεύθυνη των Πολιτιστικών Προγραμμάτων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γ΄ Αθήνας, η οποία ανταποκρίθηκε με χαρά στην πρόσκλησή μας, κυρία Μαρία Μαγαλιού.

Ξενάγηση στην κ. Μαγαλιού

   Το μουσείο μας θα λειτουργήσει ακόμη μία εβδομάδα και μετά θα δώσουμε τη σκυτάλη στην Έκτη τάξη. Όμως θα μπορείτε να δείτε τα εκθέματα αναλυτικά και με την ησυχία σας στο ιστολόγιό μας.

Ήρθαν και γιαγιάδες ....

...για να θυμηθούν.

 

Εθνική επέτειος

24 Μαρτίου 1014, ώρα 9:00΄ . Εμείς και οι μαθητές της  Στ΄ τάξης οργανώσαμε  και παρουσιάσαμε την εορτή της 25ης Μαρτίου. Όλα πήγαν καλά. 
Ραντεβού αύριο στην παρέλαση.

Ακολουθεί το power point  της γιορτής για όποιον θέλει να το ξαναδεί.

Ένα μουσείο στην ... τάξη μας

   Εδώ και μία εβδομάδα είναι ανοικτό στο κοινό το Οικομουσείο μας. Ένα μουσείο φτιαγμένο από εμάς, γεμάτο από παλιά αντικείμενα που συγκεντρώσαμε από τα σπίτια μας και τα χωριά μας.

Από τα εγκαίνια του Μουσείου μας

    Η ιδέα μάς ήρθε από το βιβλίο της Μελέτης, Στην ενότητα που μιλούσε για τον Πολιτισμό υπήρχε αναφορά στα μουσεία και μια πρόταση να δημιουργήσουμε και εμείς το δικό μας μουσείο. Είχαμε επισκεφτεί και το Οικομουσείο Αιγάλεω (ΙΛΟΑ) και δε χρειάστηκε να το σκεφτούμε και πολύ.

    Το μόνο που έλειπε ήταν η οργάνωση. Τον Φεβρουάριο τον αφιερώσαμε στη συγκέντρωση των αντικειμένων. Κάθε μέρα όλο και κάτι κουβαλάγαμε. Βλέπαμε τα αντικείμενα που έφερναν οι συμμαθητές μας και θυμόμασταν ότι και εμείς κάτι παρόμοιο είχαμε και το παρουσιάζαμε την επόμενη μέρα. Αδειάσαμε τα σπίτια μας και φτάσαμε και στα χωριά μας. Για να μην μπερδέψουμε τα πράγματά μας, φτιάξαμε έναν κατάλογο με αυτά και κολλούσαμε στο καθένα το όνομα εκείνου που το έφερνε.     

   

Οι πρώτοι μας επισκέπτες
Τρίτη 11 Μαρτίου

Προς το τέλος του Φεβρουαρίου αρχίσαμε να τακτοποιούμε τα αντικείμενα. Τα ομαδοποιήσαμε και τα τοποθετήσαμε στο χώρο που είχαμε ορίσει για να γίνει το μουσείο. Οι ομάδες που φτιάξαμε ήταν 12   : φωτιστικά μέσα, διασκέδαση, διάφορα, αντικείμενα κουζίνας, μαγειρικά σκεύη, είδη οικιακής χρήσης, εργαλεία, υφαντική, βιβλία, χρήματα, στολές, ζυγαριές.

   

Πέμπτη 13 Μαρτίου

Γράψαμε τις ταμπελίτσες στον υπολογιστή και μας μπήκε και η ιδέα να το κάνουμε και στα αγγλικά. Σε αυτό μας βοήθησε και η κυρία Ράνια, η δασκάλα των Αγγλικών. Γράψαμε και καταλόγους με τα αντικείμενα της κάθε ομάδας (στα ελληνικά και στα αγγλικά), μας τα πλαστικοποίησε η κυρία μας και τα κολλήσαμε στη θέση τους. Φτιάξαμε και την ταμπέλα του μουσείου μας  και ήμασταν έτοιμοι. Έλειπαν οι τελευταίες πινελιές,  οι προσκλήσεις. Κάθε ομάδα ετοίμασε μια διαφορετική πρόσκληση για κάθε τάξη του σχολείου μας και όλοι μαζί φτιάξαμε μία για τους γονείς μας.

Ξενάγηση στα πρωτάκια  Πέμπτη 13 Μαρτίου

    Και να ήρθε ο Μάρτης. Η πρώτη βδομάδα κύλησε με ετοιμασίες. Την Τρίτη 11 Μαρτίου, ο διευθυντής μας, κύριος Παναγιώτης Μαλάμης, μας έκανε τα εγκαίνια. Από εκείνη την ημέρα δεχόμαστε κόσμο. Μια εβδομάδα πέρασε και έχουμε ξεναγήσει στο μουσείο μας δύο τάξεις του σχολείου μας (την Α΄ και τη Β΄) και περίπου 19 επισκέπτες. Γενικά ακούμε καλά σχόλια.

 

Παρασκευή 14 Μαρτίου 

Σας περιμένουμε και εσάς κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή από τις 12:35 έως τις 13:15 να σας ξεναγήσουμε και να σας ταξιδέψουμε στο παρελθόν. 

Ένα video για το εμβαδόν

)

Μια περιήγηση στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου

)

Φράσεις και παροιμίες με τη λέξη "γλώσσα"

1. Γλώσσεψες την μπέρδα σου : Μπέρδεψες τα λόγια σου. (Βάσια)
2. Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Τα λόγια μας  μπορεί να είναι σκληρά για τους άλλους. (Βάσια, Μάριος, Σταμάτης, Γιώργος Β., Καλλιόπη, Βασίλης, Κωνσταντίνος, Κωσταντής, Σεμίνα)
3α. Όσο μπόι σου λείπει τόσο μεγάλη είναι η γλώσσα σου. Αν και είσαι μικρός, δε σέβεσαι και αντιμιλάς. (Βάσια) 
3β. Η γλώσσα σου είναι μεγαλύτερη από το μπόι σου. (Σεμίνα)
4. Μου βγαίνει η γλώσσα. Κουράζομαι πολύ. (Μάριος)
5. Ροδάνι πάει η γλώσσα του. Μιλάει συνέχεια. (Μάριος, Λουκάς, Γιώργος Μ., Χαρά)
6. Μάλλιασε η γλώσσα μου. Λέω πολλές φορές το ίδιο πράγμα. (Μάριος, Παναγιώτης, Αθηνά, Χρήστος)
7. Δάγκωσε τη γλώσσα του. Είπε κάτι κακό και το μετάνιωσε. (Σταμάτης, Σοφιλιάνα)
8. Κατάπια τη γλώσσα μου. Σταμάτησα να μιλάω από ντροπή. (Λουκάς, Χαρά)
9α;. Γλώσσα που λαθεύει, την αλήθεια λέγει. Όταν λέμε κάτι κατά λάθος, λέμε την αλήθεια. (Γιώργος Β., )
9β. Γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέει. (Κωσταντής, Σεμίνα)
10. Χρήματα δεν έχεις, τη γλώσσα σου δένεις. Αν δεν έχεις χρήματα, δεν τρως. (Γιώργος Β.)
11. Έπαθε γλωσσοδέτη. Δέθηκε η γλώσσα του. (Καλλιόπη, Αλεξάνδρα)
12. Οι πολιτικοί μιλούν με ξύλινη γλώσσα. Μιλάνε με τρόπο που δεν τους καταλαβαίνουμε. (Θωμάς)
13α. Γιατί δε μιλάς, κατάπιες τη γλώσσα σου; Όταν κάποιος δε μιλάει από φόβο ή επειδή έχει άδικο. (Κωνσταντίνος)
13β. Κατάπιες τη γλώσσα σου; (Αλεξάνδρα, Χρήστος)
14. Πριν μιλήσεις να βουτάς τη γλώσσα σου στο μυαλό. Πριν μιλήσεις, να σκέφτεσαι. (Κωσταντής)
15. Δε βάζει γλώσσα μέσα του. Μιλάει διαρκώς. (Αθηνά)
16. Βγάζω γλώσσα. Γίνομαι αναιδής. (Αθηνά, Γιώργος Μ., Αλεξάνδρα)
17. Θα σου βάλω πιπέρι στη γλώσσα. Απειλή σε κάποιο παιδί που μιλάει άσχημα. (Αθηνά, Αλεξάνδρα)
18. Θα σου κόψω τη γλώσσα. Απειλή σε κάποιον που μιλάει πολύ. (Αλεξάνδρα)
19. Δε μπορεί να κρατήσει τη γλώσσα του. Δεν μπορεί να συγκρατηθεί και λέει πράγματα που δεν πρέπει. (Χρήστος)
20. Το έχω στην άκρη της γλώσσας μου. Προσπαθώ να θυμηθώ κάτι για να το πω. (Χρήστος, Χαρά)

Ανάποδο παραμύθι: Τα τρία κακά γουρουνάκια

   Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρία κακά γουρουνάκια που

έμεναν σε ένα δάσος και ένας καλός λύκος που έμενε σε ένα χωριό.

   Τον λύκο τον έδιωξαν από το χωριό και έφυγε και έφτιαξε στο δάσος ένα σπίτι που έμενε μόνος του. Αυτό το σπίτι ήταν από άχυρο.

   Τα κακά γουρουνάκια είδαν το σπίτι και το διέλυσαν με ένα φύσημα. Ο λύκος έφυγε από το κατεστραμμένο σπίτι  και έφτιαξε ένα άλλο από ξύλο λίγο πιο μακριά. 

   Τα κακά γουρουνάκια τον βρήκαν όμως, φύσηξαν και του το κατέστρεψαν ξανά. Αυτή τη φορά ο λύκος έφτιαξε ένα γερό σπίτι από τούβλα.

   Τα κακά γουρουνάκια το βρήκαν πάλι και φύσαγαν και φύσαγαν μέχρι που έσκασαν.

   Ο λύκος πια μπορούσε να μείνει στο δάσος με ασφάλεια και να κάνει παρέα με τους άλλους λύκους. Όμως οι άλλοι λύκοι ήταν κακοί και ο καλός ο λύκος έφυγε γρήγορα και δεν ξαναπήγε ποτέ κοντά τους.

Χρήστος

Το τέλος του Μ. Αλεξάνδρου

Ένα ανάποδο παραμύθι

   Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε ένα όμορφο δάσος ένα πανέμορφο και γλυκύτατο ζώο, ο λύκος ο Λυκούργος.

   Ο Λυκούργος έπαιζε συχνά με τους φίλους του τα ζώα και η αγαπημένη του ασχολία ήταν η ποδηλασία, οπότε είχε πολύ μεγάλη αγάπη στο ποδήλατό του. Αυτός και οι φίλοι του συνήθιζαν να διανύουν μακρινές διαδρομές με τα ποδήλατά τους. 

   Κάποια στιγμή όμως συνέβη ένα δυσάρεστο γεγονός. Η Νίτσα, η Κοκκινοσκουφίτσα, το πειραχτήρι του δάσους, αράδιασε μεγάλες πέτρες στα δρομάκια του δάσους με

σκοπό να ρίξει τα ζώα και να τα τρομοκρατήσει. Τα ζώα περνώντας από κείνο το σημείο πρόλαβαν και είδαν τις πέτρες. Τότε έτρεξαν να την πιάσουν και να της ζητήσουν το λόγο που έκανε αυτή τη ζαβολιά. Η Νίτσα απάντησε πως ήθελε να διατηρήσει τη φήμη του κακού κοριτσιού μέσα στο δάσος. Τότε ο Λυκούργος και οι φίλοι του της είπαν να μη δημιουργεί προβλήματα, γιατί μπορεί να τραυματιστούν ζώα και άνθρωποι. Η Νίτσα είπε πως θα ακολουθήσει τη συμβουλή τους και θα προσπαθήσει να γίνει καλύτερο κορίτσι.

   Τελικά τα ζώα συμφιλιώθηκαν με τη Νίτσα και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Λουκάς

Ένα ανάποδο παραμύθι: "Οι περιπέτειες του λύκου"

        Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας λύκος διαφορετικός από τους άλλους. Έτρωγε μόνο σούπες, λαχανικά και όσπρια. Ο λύκος έμενε σε μια καλύβα που την είχαν εγκαταλείψει κάποιοι κυνηγοί.

Παραδίπλα βρισκόταν ένα σπίτι που σε αυτό ζούσε ένα κοριτσάκι ανήσυχο και ιδιότροπο, η Κοκκινοσκουφίτσα.

       Ένα πρωινό η μαμά της της είπε να πάει στη γιαγιά της, γιατί ήταν άρρωστη. Η Κοκκινοσκουφίτσα αμέσως άρχισε να φωνάζει και να λέει: "Δεν πάω είναι πολύ μακριά, βαριέμαι." Τότε η μαμά της άρχισε να την καλοπιάνει και της είπε πως εκεί θα ήταν και ο ξάδερφός της, ο Κοκκινοκουκούλας. Αυτά τα δύο ξαδέρφια ήταν πολύ αγαπημένα.

       

Ξεκίνησε η Κοκκινοσκουφίτσα για τη γιαγιά της χαρούμενη όπως ποτέ άλλοτε. Φτάνει στη μέση του δάσους και τι να δει. Ένας λύκος πεινασμένος και ταλαιπωρημένος, πεσμένος στο έδαφος. Ο λύκος μόλις την είδε άρχισε να λέει από τη χαρά του: "Γιούπι! Επιτέλους ένας άνθρωπος. Υπάρχει Θεός! Ε! κυρία, πεινάω. Θα μου δώσετε κάτι να φάω;" 

        Η Κοκκινοσκουφίτσα σκέφτηκε ότι αν τον έπαιρνε στο σπιτάκι της γιαγιάς όπου ήταν και ο Κοκκινοκουκούλας, θα έσπαγαν πολλή πλάκα. Τον πήρε λοιπόν μαζί της λέγοντάς του ψέματα πως η γιαγιά της θα του έκανε το τραπέζι.

        Έφτασαν στο σπίτι της γιαγιάς και άνοιξαν την πόρτα. Η Κοκκινοσκουφίτσα είπε στον ξάδερφό της το σχέδιό της και άρχισαν και οι δυο να χτυπάνε τον λύκο με μια σκούπα. Η γιαγιά που ήξερε πολεμικές τέχνες, άρχισε να χτυπά τα παιδιά και με μια κλοτσιά τα πέταξε έξω.

        Η γιαγιά και ο λύκος έγιναν οι καλύτεροι φίλοι και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Παναγιώτης