Πρώτη μέρα στο σχολείο

  Ο Τρύφωνας, ο παπαγάλος, είναι ο ήρωας του  βιβλίου  "Τρύπωνας ο φαφαγάλος" της Άννας Κωσταλλά. Αυτός ο παπαγάλος μιλάει αλλά μπερδεύει το πι με το φι.
      Τα παιδιά εμπνευσμένα από το απόσπασμα του βιβλίου που διαβάσαμε στην τάξη, συνέχισαν με τη φαντασία τους την παρακάτω ιστορία.  (Το κομμάτι με τα κόκκινα γράμματα ήταν δοσμένο από το βιβλίο. Τα παιδιά μπορούσαν να συνεχίσουν από εκείνο το σημείο ή να ξεκινήσουν με δικό τους τρόπο.)

   Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη της Αλεξάνδρας.
- Κυρία, κυρία! Ένας παπαγάλος έξω από το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά.
Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο του ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στη δασκάλα. Τα παιδιά σηκώθηκαν όρθια και πλησίασαν το παράθυρο για να δουν καλύτερα. Μόλις τον είδε η Αλεξάνδρα του άνοιξε να μπει μέσα. Μόλις μπήκε μέσα τινάχτηκε και είπε:
- Είμαι ο Τρύπωνας με πι όφως πάντασμα.

- Τι είπες, καλό μου πουλάκι; είπε η δασκάλα.
- Είφα φως είμαι ο Τρύπωνας με πι όπως πράουλα, ξαναείπε ο Τρύφωνας.
- Κατάλαβα έχεις κουσούρι! του είπε , τέλος πάντων ας γυρίσουμε στο μάθημά μας. Πού τονίζεται η λέξη πόνος;
- Η λέξη φόνος τονίζεται στο νι!!! πετάχτηκε ο Τρύφωνας.
- Ποιος το είπε αυτό; φώναξε η δασκάλα.
- Εγώ, ο Τρύπωνας ο φαφαγάλος, είπε εκείνος.
- Λάθος!!! απάντησε η κυρία.
- Το ξέρω! Η Καλλιόφη που έχει φει φως φρέφει να κάνω λάθη για να μάθω! απάντησε ο παπαγάλος.
   Ξαφνικά! ΝΤΡΡΡΡΡΙΝ! χτύπησε το κουδούνι για σχόλασμα. Τότε η Αλεξάνδρα πήρε τον Τρύφωνα και γύρισε σπίτι. 
Κωνσταντής

Η Επίσκεψη του Τρύπωνα

  Ο Τρύφωνας, ο παπαγάλος, είναι ο ήρωας του  βιβλίου  "Τρύπωνας ο φαφαγάλος" της Άννας Κωσταλλά. Αυτός ο παπαγάλος μιλάει αλλά μπερδεύει το πι με το φι.
      Τα παιδιά εμπνευσμένα από το απόσπασμα του βιβλίου που διαβάσαμε στην τάξη, συνέχισαν με τη φαντασία τους την παρακάτω ιστορία.  (Το κομμάτι με τα κόκκινα γράμματα ήταν δοσμένο από το βιβλίο. Τα παιδιά μπορούσαν να συνεχίσουν από εκείνο το σημείο ή να ξεκινήσουν με δικό τους τρόπο.)

   Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη της Αλεξάνδρας.
- Κυρία, κυρία! Ένας παπαγάλος έξω από το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά.
Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο του ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στη δασκάλα. Τα παιδιά σηκώθηκαν όρθια και η δασκάλα τους είπε:
- Καθίστε κάτω, ποιος σας είπε να να σηκωθείτε;

- Εμείς, είπαν τα παιδιά.
- Καλά, δε θα σας βάλω τιμωρία. Μόνο επειδή είναι η πρώτη φορά, είπε η δασκάλα.
    Μετά, όταν η δασκάλα δεν κοιτούσε, ο Τρύφωνας μπήκε στην τάξη απ' τον αεραγωγό και είπε:
- Φολύ σκόνη έχουν απτοί οι αεραγωγοί.
     Όταν η δασκάλα γύρισε πίσω και τον είδε ούρλιαζε.
-  Αααα! Παπαγάλος! είπε η δασκάλα ουρλιάζοντας.
- Αααα! Χοντρή! είπε ο Τρύφωνας ουρλιάζοντας.
- Γιατί υπάρχει ένας παπαγάλος εδώ, Αλεξάνδρα; ρώτησε θυμωμένη την Αλεξάνδρα.
- Ο Τρύφωνας είναι άκακος. Δε θα καταλάβετε πως είναι εδώ, είπε η Αλεξάνδρα.
   Μια ώρα μετά.
- Θα σε πιάσω παλιοπούλι! Δε θα σε πιάσω, είσαι γρήγορο. Και γι' αυτό θα φύγω με την αξιοπρέπειά μου. Αχ! το κεφαλάκι μου, είπε η δασκάλα.
- Μπράβο, Τρύφωνα! Σήμερα δε θα έχουμε σχολείο, είπαν όλα τα παιδιά.
- Τρύφωνα, πρέπει να έρθεις και στο φροντιστήριο, είπε χαρούμενα η Αλεξάνδρα. 
(Κωνσταντίνος)

Ξενάγηση στην Ακρόπολη (Σταμάτης)

   Στις 7 Μαΐου πήγαμε εκδρομή στην Ακρόπολη.
   Η Ακρόπολη είναι το στολίδι της Αθήνας  από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
   Καθώς ανηφορίζεις τον βράχο της Ακρόπολης συναντάς στα δεξιά σου τον ναό της Αθηνάς Νίκης ή Απτέρου Νίκης. Ο ναός είναι ιωνικού ρυθμού, αμφίπτερος, με τέσσερις κίονες στην ανατολική πλευρά και άλλους τόσους πίσω. Στη ζωφόρο του απεικονίζονται  μια συνέλευση θεών και μάχες μεταξύ Ελλήνων και Βαρβάρων. Ονομάστηκε ναός της Απτέρου Νίκης, γιατί αντίθετα με τη συνήθεια που ήθελε τη Νίκη με φτερά, οι Αθηναίοι "έκοψαν" τα φτερά  της για να μην εγκαταλείψει τον τόπο τους.
   

Περνώντας από τα Προπύλαια, που είναι η είσοδος της Ακρόπολης στα δυτικά, αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της. Τα Προπύλαια σχεδιάστηκαν από τον Μνησικλή και συνδυάζουν τον ιωνικό και τον δωρικό ρυθμό. Είναι πιθανόν να μην αποπερατώθηκαν ποτέ  γιατί τα εγκαίνιά τους έγιναν βιαστικά , λόγω του Πελοποννησιακού πολέμου. Ένα τμήμα στη βόρεια πλευρά των Προπυλαίων είναι η πινακοθήκη της Αθήνας του 5ου αιώνα  π.Χ.
   Προχωρώντας φτάνεις στο Ερέχθειο, χτισμένο στο σημείο όπου

λατρεύονταν αρχαίες θεότητες. Ο ναός είναι χωρισμένος σε δύο μέρη: το ανατολικό, με κίονες ιωνικού ρυθμού, που ήταν αφιερωμένο στην Αθηνά Πολιάδα και το δυτικό, αφιερωμένο στον Ποσειδώνα-Ερεχθέα, όπου ήταν και η ιερή ελιά της Αθηνάς. Στην νότια πλευρά, βρίσκεις τις Καρυάτιδες, έξι κόρες ντυμένες και στολισμένες εξαιρετικά, με καλάθια στο κεφάλι στολισμένα με ιωνικά σχέδια. Δεν είναι ολόιδιες - έχουν διαφορετικά χτενίσματα και λεπτομέρειες στην εμφάνιση, θυμίζοντας την ομορφιά των κοριτσιών από τις Καρυές της Λακωνίας που ήταν ιέρειες της Άρτεμης.
      Τελευταίος και πιο μεγαλόπρεπος είναι μπροστά σου ο Παρθενώνας που χτίστηκε πάνω στα ερείπια ενός ναού αφιερωμένου στην Αθηνά που καταστράφηκε από τους Πέρσες. Άρχισε  να χτίζεται το 447 π.Χ και ολοκληρώθηκε το 438 π.Χ από τους αρχιτέκτονες Ικτίνο και Καλλικράτη. Τα γλυπτά είναι έργα τοου Φειδία και είναι από Πεντελικό μάρμαρο. Είναι ναός δωρικού ρυθμού, περίπτερος, με 17 κίονες στις μακριές και 8 στις στενές πλευρές. Οι κίονες στηρίζονται απευθείας στη βάση του ναού κι έχουν είκοσι ραβδώσεις. Το περίεργο είναι ότι καμιά πέτρα δεν είναι ίδια με την άλλη και ότι κάθε κίονας "φουσκώνει" λίγο στο μέσο και στενεύει προς την κορυφή. Επίσης οι κίονες κλίνουν προς τα μέσα ενώ το δάπεδο έχει απόκλιση 10 εκατοστών. Έτσι αυτές οι κλίσεις δίνουν κίνηση στο σύνολο και το κάνουν ανθεκτικό στους σεισμούς.
   Στο εσωτερικό του Παρθενώνα, στο σηκό, ήταν το δωδεκάμετρο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς. Γύρω στον εξωτερικό τοίχο του σηκού υπάρχει η ζωφόρος, στοιχείο ιωνικού ρυθμού, ενώ γύρω στην εξωτερική πλευρά υπάρχουν τρίγλυφα και μετόπες με θέματα από τον Τρωικό πόλεμο, την Κενταυρομαχία, τη Γιγαντομαχία και την Αμαζονομαχία, στοιχεία δωρικού ρυθμού. Το ανατολικό αέτωμα απεικονίζει τη γέννηση της Αθηνάς ενώ το δυτικό τη διαμάχη Αθηνάς - Ποσειδώνα.
 

 Τελειώνοντας την ξενάγηση, νιώθεις θλίψη που μνημεία βρίσκονται σε μουσεία, σε διάφορες φάσεις ανακαίνισης ή δεν υπάρχουν καν. Οργίζεσαι που η ομορφιά κρύβεται πίσω από σκαλωσιές. Εκεί όμως που κάποτε ήταν ο ναός του Δία, τώρα κυματίζει η γαλανόλευκη και μας θυμίζει ότι η Ελλάδα, όπως άλλωστε και η Ακρόπολη, αντέχει σ' όλες τις ταλαιπωρίες.

Επίσκεψη στην Ακρόπολη (Νεφέλη)

   Την Τετάρτη 14  Μαΐου πήγαμε επίσκεψη στον Ιερό βράχο της Ακρόπολης.
   Καθώς ανεβαίναμε τη σκάλα, λίγο πριν να φτάσουμε, είδαμε το θέατρο του Ηρώδου του Αττικού. Η κυρία μας μας είπε ότι το έφτιαξε ο Ηρώδης ο Αττικός προς τιμήν της γυναίκας του.
   Σαν φτάσαμε,είδαμε τα Προπύλαια όπου οι εξωτερικοί κίονες είναι δωρικού ρυθμού και οι εσωτερικοί είναι ιωνικού.

   Στα δεξιά μας είδαμε τον ναό της Απτέρου Νίκης, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά Νίκη και όχι στη θεά Νίκη. Στο άγαλμα που ήταν στο εσωτερικό του ναού είχαν βγάλει τα φτερά για να μη φύγει η νίκη από την πόλη τους για αυτό την ονόμασαν και Άπτερη Νίκη.
   Αφού περάσαμε τα Προπύλαια, είδαμε το μέρος όπου πίστευαν πως ήταν το χάλκινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς. Μάλιστα οι ναυτικοί έβλεπαν από τη θάλασσα το δόρυ του αγάλματος. Ύστερα πήγαμε να δούμε το Ερέχθειο, ένα από τα πιο θαυμαστά έργα της Ακρόπολης. Ο ναός  είχε χτιστεί στο σημείο που

σύμφωνα με τον μύθο, έγινε η μονομαχία της Αθηνάς και του Ποσειδώνα. Το Ερέχθειο είναι λίγο διαφορετικός ναός. Γιατί; Επειδή από τη δεξιά πλευρά που ήταν αφιερωμένη στον Ποσειδώνα αντί για κίονες είχε τις Καρυάτιδες που πήραν το όνομά τους από το χωριό Καρυές στην Αρκαδία. Από την αριστερή πλευρά υπάρχουν κανονικοί κίονες δωρικού ρυθμού και αυτό το μέρος του ναού ήταν αφιερωμένο στη θεά Αθηνά, όπου και υπήρχε το ξύλινο άγαλμά της που πίστευαν πως είχε πέσει από τον ουρανό. Επίσης το συγκεκριμένο άγαλμα το στόλιζαν με ένα πέπλο στη γιορτή των Παναθηναίων.
   Έπειτα από όλα αυτά περάσαμε στον πιο θαυμαστό ναό σε ολόκληρη την Ακρόπολη... τον Παρθενώνα.  Τι να πρωτοπείς για το λαμπρό αυτό μνημείο!  Για τις μετόπες του, για τα αετώματα, για τη ζωφόρο ή για το χρυσελεφάντινο  άγαλμα της Αθηνάς, έργο του Φειδία που μακάρι να υπήρχε μέχρι σήμερα ;  Γιατί τόσα χρόνια πέρασαν, αλλά ... αλλά δεν παύει μετά από τόσα χρόνια να είναι... καταπληκτικό. 

   Μετά ανεβήκαμε σε ένα ψηλό σημείο όπου κυμάτιζε η ελληνική σημαία και από εκεί είδαμε τον ναό του Ηφαίστου, τους στύλους  του Ολυμπίου Διός, το Παναθηναϊκό στάδιο και .... ολόκληρη την Αθήνα.  Έπειτα κάτσαμε λίγο έξω από το παλιό μουσείο της Ακρόπολης από όπου είδαμε και το θέατρο του Διονύσου.
   Έτσι, δυστυχώς, τελείωσε η επίσκεψή μας στην Ακρόπολη των Αθηνών. Πρέπει να ήταν η καλύτερη εκδρομή που έχουμε κάνει και αν και   έχω ξαναπάει στην Ακρόπολη και ίσως να ξαναπάω στο μέλλον,  το σίγουρο είναι ένα:Δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να χάσει τη μοναδικότητά της. Προτείνω λοιπόν σε όλους να πάνε να τη θαυμάσουν. Γιατί όσο και να κουραστεί κανείς στο ανέβασμα και στο κατέβασμα, αξίζει πραγματικά τον κόπο!

Επίσκεψη στην Ακρόπολη (Λουκάς)

   Χθες πήγαμε εκδρομή στην Ακρόπολη. Μόλις φτάσαμε και πριν ανεβούμε στον βράχο κάτσαμε και φάγαμε το φαγητό μας. Ύστερα ανεβήκαμε.

Η βόρεια πλευρά του Ερέχθειου

   Καθώς ανεβαίναμε είδαμε ένα αρχαίο θέατρο και τον ναό της Απτέρου Νίκη;. Μετά συνεχίσαμε και φτάσαμε στα Προπύλαια, τα περάσαμε και πήγαμε κοντά στο Ερέχθειο. Εκεί είδαμε τις Καρυάτιδες, όχι τις αληθινές γιατί η μία είναι κατεστραμμένη και βρίσκεται στο εργαστήριο, η άλλη είναι στο Βρετανικό Μουσείο και οι υπόλοιπες στο Μουσείο της Ακρόπολης. 
   Έπειτα πήγαμε στον Παρθενώνα και εκεί με τους φίλους μου βγάλαμε πολλές φωτογραφίες. Εκεί μας έπιασε και αμμοθύελλα και μας ερχόταν άμμος στα μάτια μας. Εμείς πάντως περάσαμε ωραία. 
   Εκεί τέλειωσε η επίσκεψή μα. Όμως όπως κατεβαίναμε μία ξένη κυρία έπεσε και χτύπησε. Δε θα ήθελα να ήμουν στη θέση αυτής της κυρίας. 

Άποψη από το Ηρώδειο

Επίσκεψη στην Ακρόπολη (Βάσια)

   Τετάρτη 14 Μαΐου, η μέρα που θα γινόταν η επίσκεψη στην Ακρόπολη. Η χαρά μου ήταν μεγάλη, παρόλο που είχα ξαναπάει με τη νονά μου.

Άποψη του Παρθενώνα

   Μπήκαμε μέσα στο πούλμαν και ξεκινήσαμε για την Ακρόπολη. Μόλις φτάσαμε είδαμε πάρα πολύ κόσμο. Τουρίστες από διάφορες χώρες έρχονται να δουν τα μνημεία της. Ήταν δύσκολο να περπατήσουμε γιατί υπήρχαν πάρα πολλά βράχια τα οποία γλίστραγαν. 

Άποψη του Ερεχθείου

   Είδαμε πολλά μνημεία, τον ναό της Αθηνάς Νίκης, τον Παρθενώνα, το Ερέχθειο, το θέατρο του Διονύσου. Περισσότερη όμως εντύπωση μου έκανε το Ερέχθειο και το θέατρο του Διονύσου. Το Ερέχθειο μου άρεσε γιατί δεν ήταν ένας από τους συνηθισμένους ναούς. Αντί για κολόνες είχε γυναικεία αγάλματα, τις Καρυάτιδες (έργα του γλύπτη Καλλίμαχου), που πήραν το όνομά τους από τις όμορφες κοπέλες τη; Καρυάς. Το θέατρο του Διονύσου ήταν μεγάλο και φτιαγμένο από πέτρα. Οι θέσεις ήταν έτσι τοποθετημένες ώστε να βλέπουν όλοι οι θεατές τους ηθοποιούς.
   Τέλος εντύπωση μου έκανε αυτό που μας είπε η κυρία μας. Κάποια αγάλματα και κάποια τμήματα των μνημείων μας τα έχουν πάρει οι ξένοι για να τα φυλάνε όπως λένε καλύτερα. Εύχομαι λοιπόν να επιστραφούν πίσω στην πατρίδα μας, γιατί είναι δικά μας.

Θέατρο Διονύσου

Επίσκεψη στην Ακρόπολη (Θωμάς)

   Την προηγούμενη Τετάρτη με το σχολείο επισκεφτήκαμε την Ακρόπολη. Ήμουν ενθουσιασμένος που θα πηγαίναμε εκεί.
   Όταν φτάσαμε είδαμε τα Προπύλαια που είναι η είσοδος για την Ακρόπολη. Μου άρεσε πολύ να βλέπω πράγματα που τα είχαν χτίσει οι αρχαίοι Έλληνες.

Άποψη των Προπυλαίων

   Ανεβαίνοντας πιο πάνω φτάσαμε στον Παρθενώνα που ήταν αφιερωμένος στη θεά Αθηνά. Από το σημείο αυτό βλέπεις όλη την Αθήνα.

Ο Παρθενώνας

   Πιο πολύ από όλα μου άρεσαν οι Καρυάτιδες που κρατάνε στο κεφάλι τους τη σκεπή του Ερέχθειου. 
   Η εκδρομή μού άρεσε γιατί περπατήσαμε εκεί που περπατούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. 

Οι Καρυάτιδες στο Ερέχθειο

Ο Τρύφωνας πάει στο σχολείο

  Ο Τρύφωνας, ο παπαγάλος, είναι ο ήρωας του  βιβλίου  "Τρύπωνας ο φαφαγάλος" της Άννας Κωσταλλά. Αυτός ο παπαγάλος μιλάει αλλά μπερδεύει το πι με το φι.
      Τα παιδιά εμπνευσμένα από το απόσπασμα του βιβλίου που διαβάσαμε στην τάξη, συνέχισαν με τη φαντασία τους την παρακάτω ιστορία.  (Το κομμάτι με τα κόκκινα γράμματα ήταν δοσμένο από το βιβλίο. Τα παιδιά μπορούσαν να συνεχίσουν από εκείνο το σημείο ή να ξεκινήσουν με δικό τους τρόπο.)

   Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη της Αλεξάνδρας.
- Κυρία, κυρία! Ένας παπαγάλος έξω από το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά.
Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο του ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στη δασκάλα. Τα παιδιά σηκώθηκαν όρθια και κοίταζαν τον παπαγάλο με περιέργεια.
   Ξάφνου ο παπαγάλος άρχισε να τσιρίζει και μαζί του άρχισαν να τσιρίζουν και τα παιδιά. Η κυρία πήρε τη σφυρίχτρα της και προσπάθησε να σταματήσει τη φασαρία. Η Αλεξάνδρα άνοιξε το παράθυρο για να διώξει τον παπαγάλο αλλά αυτός μπήκε μέσα. Αμέσως όλα τα παιδιά, μαζί με τη δασκάλα, άρχισαν να τον κυνηγούν για να τον πιάσουν. Ο Τρύφωνας από τον φόβο του άφησε μια κουτσουλιά πάνω στο βιβλίο της Γλώσσας και κάνοντας μια βουτιά βγήκε έξω από το παράθυρο. 
    Τότε τα παιδιά είπαν: Η Γλώσσα έπαθε αυτό που της άξιζε.

Θωμάς

Ο Τρύπωνας ο φαφαγάλος στο σχολείο

  Ο Τρύφωνας, ο παπαγάλος, είναι ο ήρωας του  βιβλίου  "Τρύπωνας ο φαφαγάλος" της Άννας Κωσταλλά. Αυτός ο παπαγάλος μιλάει αλλά μπερδεύει το πι με το φι.
      Τα παιδιά εμπνευσμένα από το απόσπασμα του βιβλίου που διαβάσαμε στην τάξη, συνέχισαν με τη φαντασία τους την παρακάτω ιστορία. 

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Αγαπητό μου, ημερολόγιο,

    Σήμερα στο σχολείο μας έκανε πολλή ζέστη και γι'  αυτό είχαμε αφήσει τα παράθυρα ανοιχτά στην τάξη μας. Ξαφνικά ακούσαμε έναν θόρυβο και κάτι πράσινο, κόκκινο, πορτοκαλί και πουπουλένιο προσγειώθηκε στο αγαπημένο βάζο της δασκάλας μας, που βρισκόταν πάνω στην έδρα της. Ήταν ο Τρύφωνας, ο παπαγάλος της κ. Καλλιόπης.
- Hello everybody! What are you doing? φώναξε ο Τρύφωνας.
- Ποιος είναι αυτός; Παναγιά μου, βόηθα! Είμαι αλλεργική στους παπαγάααααψού! είπε η κυρία και φταρνίστηκε.
- Κυρία, αυτός ο παπαγάλος είναι ο Τρύφωνας!
- Τρύπωνας, Τρύπωνας, φώναξε πάλι ο Τρύφωνας.
- Εντάξει, Τρύπωνα, έχεις δίκιο. Κυρία, να σας εξηγήσω. Ο Τρύφωνας, όταν μιλάει μπερδεύει το πι με το φι. Για παράδειγμα αντί για παπαγάλος λέει φαφαγάλος και αντί για Τρύφωνας λέει Τρύπωνας.
- Γεια σου, Τρύπωνα! Είμαι η κυρία Νίκη.
- Κυρία Νίκη βάζει φολλά, βάζει φολλά.
   Εγώ, ο αδερφός  μου ο Μάριος, ο Κωστής και η Μαρία κοιταχτήκαμε αμήχανα. Πω πω! (Φω φω! κατά τον Τρύφωνα.) Άντε να εξηγήσεις  τώρα στην κυρία!
    Ευτυχώς εκείνη την ώρα σωθήκαμε από το χτύπημα του κουδουνιού. Ρίξαμε μια γρήγορη ματιά στην κυρία. Γελούσε. Ουφ! Φτηνά τη γλιτώσαμε, σκεφτήκαμε όλοι.
     Πήραμε τον Τρύφωνα και μαζί με την κυρία μας τον επιστρέψαμε στην κ.  Καλλιόπη. Η κ.  Καλλιόπη μας ευχαρίστησε. Γυρίσαμε στο σχολείο με μια σκέψη: "Φρόσεχε όταν μιλάς μφροστά σε φαφαγάλο!".
(Αθηνά)

Ο Τρύφωνας πάει στο σχολείο

     Ο Τρύφωνας, ο παπαγάλος, είναι ο ήρωας του  βιβλίου  "Τρύπωνας ο φαφαγάλος" της Άννας Κωσταλλά. Αυτός ο παπαγάλος μιλάει αλλά μπερδεύει το πι με το φι.
      Τα παιδιά εμπνευσμένα από το απόσπασμα του βιβλίου που διαβάσαμε στην τάξη, συνέχισαν με τη φαντασία τους την παρακάτω ιστορία.  (Το κομμάτι με τα κόκκινα γράμματα ήταν δοσμένο από το βιβλίο. Τα παιδιά μπορούσαν να συνεχίσουν από εκείνο το σημείο ή να ξεκινήσουν με δικό τους τρόπο.)

   Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη της Αλεξάνδρας.
- Κυρία, κυρία! Ένας παπαγάλος έξω από το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά.
Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο του ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στη δασκάλα. Τα παιδιά σηκώθηκαν και συνέχισαν να φωνάζουν δυνατά στη δασκάλα.
- Ανοίξτε το παράθυρο, κυρία, να μπει μέσα!
Η δασκάλα άνοιξε το παράθυρο. Ο Τρύφωνας μπήκε μέσα και τίναξε τα φτερά του λέγοντας:
- Επχαριστώ! Έξω φούντιασα!
Τα παιδιά και η δασκάλα έμειναν άφωνοι. Ο Τρύφωνας κοίταζε ολόγυρα παραξενεμένος με την ξαφνική σιωπή. Αμέσως μετά τρελό πανδαιμόνιο φωνών ξέσπασε.
- Ακούσατε, κυρία; Αυτός ο παπαγάλος μιλάει! 
Η δασκάλα χαμογέλασε.
- Τι κάνεις εσύ εδώ;
- Εμένα η Καλλιόφη με στέλνει στο σχολείο γιατί φρέφει, λέει, να μορπωθώ!  Έχω σάκα, τετράδιο και γόμα.
- Μολύβι έχεις;
- Ναι, έχω κι αφαπτό.
    Τα παιδιά γέλασαν τόσο δυνατά, ώστε ακούστηκαν μέχρι το γραφείο της διευθύντριας. Έτσι δεν άργησε να ανοίξει η πόρτα και να μπει η διευθύντρια.
- Να φάρει η οργή! Μας φιάσανε! είπε ο Τρύφωνας.
- Τι γίνεται εδώ μέσα; Μάθημα ή πάρτι;
- Φάρτιιιι! πετάχτηκε ο Τρύφωνας.
- Ποιος είσαι εσύ;
- Το καναρίνι! 
- Το καναρίνι; Δε σου φαίνεται!
- Το ξέρω!
- Τότε γιατί το λες;
- Γιατί η Καλλιόφη μου είφε: Φες μου φοιος είναι ο πίλος σου να σου φω φοιος είσαι και εγώ σου είφα τον πίλο μου να μου φεις φοιος είμαι!
   Πνιχτά γέλια ακούστηκαν και η διευθύντρια έφυγε βροντώντας πίσω της την πόρτα.
   Τότε ο Τρύφωνας είπε:
- Επχαριστώ για την πιλοξενία! και βγήκε έξω στη βροχή τραγουδώντας.   
(Σταμάτης)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Αθηνά)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Χρήστος)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Βασίλης)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Καλλιόπη)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Γιώργος Β.)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Μάριος)

ΟΙ πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Αλεξάνδρα)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Λουκάς)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Νεφέλη)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Χαρά)

Οι πρώτες εικονογραφημένες μας ιστορίες (Θωμάς)

Οι πρώτες εικονογραφημένες μας ιστορίες (Κωσταντής)

Οι πρώτες εικονογραφημένες μας ιστορίες (Σταμάτης)

Οι πρώτες εικονογραφημένες ιστορίες μας (Παναγιώτης)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Γιώργος Μ.)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Κωνσταντίνος)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες (Σεμίνα)

Οι πρώτες μας εικονογραφημένες ιστορίες ( Βάσια)